تاریخچه
زمان دقیق پدید آمدن اسکیت‌بردینگ در هاله‌ای از ابهام است. به نظر می‌رسد شروع آن از دههٔ ۵۰ میلادی بوده‌است، زمانی که موج سواران کالیفرنیایی ایدهٔ سوار شدن بر تخته‌های موج سواری درر خیابان‌ها به ذهنشان رسید. هیچ‌کس نمی‌داند که اولین بار چه کسی تخته اسکیت را به وجود آورد، در عوض به نظر می‌رسد چند نفر به‌طور همزمان ایدهٔ ساخت چنین وسیله‌ای را داشته‌اند. برخی ادعا می‌کنند که اولین بار آن‌ها اسکیت‌بردینگ را اختراع کرده‌اند، اما در این باره هیچ چیز به اثبات نرسیده و ماجرای پدید آمدن اسکیت‌بردینگ به خودی خود عجیب است.

در طی دهه‌های گذشته اسکیت‌بردینگ دست‌خوش تحولات عظیمی بوده‌است به طوری که در عرض نیم قرن از شکلی ساده و ابتدایی به شکل امروزی خود درآمده است. افراد زیادی در آمریکا باعث وجود تغییرات تختهٔ‌اسکیت و خود اسکیت‌بردینگ و نیز حرکت‌های آن بوده‌اند.

تولد دوباره با اسکیت‌برد: بیش از یک ورزش، یک سبک زندگی

اسکیت‌برد فقط یک ورزش نیست، بلکه راهی برای تجربه آزادی، خلاقیت و پشتکار است. وقتی برای اولین بار روی تخته قرار می‌گیری، حسی از هیجان، ترس و کنجکاوی تو را فرا می‌گیرد. اما همین عدم اطمینان، بخشی از جادوی اسکیت‌برد است.

شروع سفر با اسکیت‌برد

هر اسکیت‌باز یک نقطه شروع دارد؛ لحظه‌ای که اولین بار اسکیت را زیر پایش حس می‌کند و قدم در مسیری پر از چالش و یادگیری می‌گذارد. در ابتدا، تعادل برقرار کردن دشوار است، افتادن‌ها زیاد می‌شود، اما چیزی درونت تو را وادار می‌کند که دوباره بلند شوی. این همان روحیه‌ای است که در تمام جنبه‌های زندگی کمکت می‌کند.

بیش از یک سرگرمی؛ یک روش زندگی

اسکیت‌برد درس‌های بزرگی به ما می‌دهد:

پشتکار: هر بار زمین می‌خوری، یاد می‌گیری که دوباره بلند شوی.

خلاقیت: یاد می‌گیری که چگونه حرکات جدیدی بسازی و به روش‌های خاص خودت اجرا کنی.

آزادی: هیچ محدودیتی در اسکیت نیست؛ تو و تخته‌ات، هر جا که بخواهی، می‌توانی بروی.

تولد دوباره با هر حرکت

هر اسکیت‌باز لحظاتی را تجربه می‌کند که انگار دوباره متولد شده است. وقتی بعد از ده‌ها تلاش ناموفق، بالاخره یک حرکت جدید را یاد می‌گیری، احساس پیروزی وصف‌ناپذیری داری. این همان جادویی است که باعث می‌شود بارها و بارها به خیابان، پارک یا رمپ برگردی و تمرین کنی.

آیا آماده‌ای که اسکیت را بخشی از زندگی‌ات کنی؟

اگر هنوز شروع نکرده‌ای، الان بهترین زمان است! فقط کافی است یک تخته برداری و اولین قدم را برداری. سفر تو تازه شروع شده و هر لحظه‌اش ارزشمند است.

> اسکیت‌برد فقط یک ورزش نیست، بلکه مسیری برای کشف خودت و تولدی دوباره است!

دهه ۱۹۴۰-۱۹۶۰

اولین اسکیت‌بردها با جعبه‌های چوبی یا تخته‌هایی شروع می‌شدند که چرخ‌های اسکیت غلتکی به پایین متصل بودند. روروک مخصوص بچه ها قبل از اسکیت بردها، دارای جعبه چوبی متصل به دماغه (جلو تخته)، که دسته های ابتدایی را تشکیل می داد.[۷][۸][۹] جعبه‌ها به تخته‌هایی مانند عرشه‌های اسکیت‌برد امروزی تبدیل شدند.[۱]

اسکیت بورد، همانطور که امروزه وجود دارد، احتمالاً زمانی در اواخر دهه ۱۹۴۰ یا اوایل دهه ۱۹۵۰ متولد شد، [۱۰] زمانی که موج سواران در کالیفرنیا می خواستند زمانی که امواج صاف بودند کاری انجام دهند. این “موج سواری در پیاده رو” نامیده می شد – موج جدیدی از موج سواری در پیاده رو به عنوان ورزش موج سواری بسیار محبوب شد. هیچ کس نمی داند چه کسی اولین تخته را ساخته است. به نظر می رسد که چندین نفر در همان زمان ایده های مشابهی را مطرح کردند. اولین اسکیت‌بردهای تولید شده توسط یک فروشگاه موج‌سواری در لس‌آنجلس، کالیفرنیا، سفارش داده شد که قرار بود توسط موج‌سواران در زمان توقف استفاده شود. صاحب مغازه، بیل ریچارد، قراردادی با شرکت رولر اسکیت شیکاگو[۱۱] برای تولید مجموعه‌ای از چرخ‌های اسکیت، که آنها را به تخته‌های چوبی مربعی متصل می‌کردند، منعقد کرد. بر این اساس، اسکیت بورد در اصل «موج سواری در پیاده رو» نامیده می شد و اسکیت بازان اولیه سبک و مانور موج سواری را تقلید می کردند و با پای برهنه انجام می دادند.

در دهه ۱۹۶۰ تعداد کمی از تولیدکنندگان موج‌سواری در کالیفرنیای جنوبی مانند جکز، کیپس، هوبی، بینگ و ماکاها شروع به ساخت اسکیت‌بردهایی کردند که شبیه تخته‌های موج‌سواری کوچک بود و تیم‌هایی را برای تبلیغ محصولات خود تشکیل دادند. یکی از اولین نمایشگاه های اسکیت بورد توسط بنیانگذار ماکاها، لری استیونسون، در سال ۱۹۶۳ حمایت مالی شد و در دبیرستان پیر اونیو جونیور در هرموسا بیچ، کالیفرنیا برگزار شد.[۱۳][۱۴][۱۵] برخی از همین تیم‌های اسکیت‌برد در یک برنامه تلویزیونی به نام Surf’s Up در سال ۱۹۶۴ به میزبانی استن ریچاردز که به ترویج اسکیت‌برد به عنوان چیزی جدید و سرگرم‌کننده کمک کرد، نمایش داده شدند.[۱۶]

با گسترش محبوبیت اسکیت بورد، اولین مجله اسکیت بورد، The Quarterly Skateboarder در سال ۱۹۶۴ منتشر شد.

جان سورسون که مجله را منتشر کرد، در اولین سرمقاله خود نوشت:اسکیت‌بازان امروزی بنیان‌گذاران این ورزش هستند – آنها پیشگام هستند – آنها اولین هستند. هیچ سابقه‌ای در اسکیت بوردینگ وجود ندارد – که اکنون ساخته شده است – توسط شما. این ورزش در حال شکل گیری است و ما معتقدیم که انجام کار درست در حال حاضر آینده روشنی را برای این ورزش رقم خواهد زد. در حال حاضر، ابرهای طوفانی در افق وجود دارد که مخالفان این ورزش از ممنوعیت و محدودیت صحبت می کنند.[۱۷]

این مجله تنها چهار شماره به طول انجامید، اما در سال ۱۹۷۵ با عنوان اسکیت‌بورد منتشر شد.

اولین پخش از یک مسابقه اسکیت بورد واقعی، مسابقات قهرمانی ملی اسکیت بورد در سال ۱۹۶۵ بود که در آناهیم، ??کالیفرنیا برگزار شد و در دنیای گسترده ورزش ABC پخش شد.[۲۰][۲۱] از آنجایی که اسکیت بورد در این دوران یک ورزش جدید بود، تنها دو رشته اصلی در طول مسابقات وجود داشت: سبک آزاد مسطح و مسابقات اسلالوم در سراشیبی.[۷]

کارتون‌های متحرک آن زمان گه‌گاه گیج‌های اسکیت‌برد را نشان می‌دادند. دو کارتون Road Runner ساخته شده در سال ۱۹۶۵، Shot and Bothered و Out and Out Rout، دارای ویژگی Wile E. Coyote سوار بر اسکیت بورد است.[۲۲][۲۳]

یکی از اولین اسپانسرهای اسکیت بورد، پتی مک گی، توسط هوبی و ویتا پاک برای سفر به سراسر کشور برای برگزاری نمایشگاه های اسکیت بورد و نشان دادن نکات ایمنی در اسکیت بورد پول دریافت کرد. مک گی در سال ۱۹۶۵ جلد مجله Life[1][24] را ساخت و در چندین برنامه تلویزیونی محبوب – نمایش مایک داگلاس، خط من چیست؟ و نمایش امشب با بازی جانی کارسون – که به محبوبیت بیشتر اسکیت بورد در آن زمان کمک کرد.[۲۵][۲۶][۲۷] برخی دیگر از اسکیت‌بوردهای معروف به سبک موج سواری عبارت بودند از دنی بیرر، تورگر جانسون، بروس لوگان، بیل و مارک ریچاردز، وودی وودوارد و جیم فیتزپاتریک.

رشد این ورزش در این دوره را می توان در ارقام فروش ماکاها نیز مشاهده کرد که از فروش تخته به ارزش ۴ میلیون دلار بین سال های ۱۹۶۳ و ۱۹۶۵ نقل می کرد.[۲۸] در سال ۱۹۶۶ منابع مختلف شروع به ادعا کردند که اسکیت برد خطرناک است، در نتیجه مغازه ها تمایلی به فروش آنها نداشتند و والدین تمایلی به خرید آنها نداشتند. در سال ۱۹۶۶ فروش به طور قابل توجهی کاهش یافت

و مجله Skateboarder انتشار آن را متوقف کرد. محبوبیت اسکیت بورد کاهش یافت و تا اوایل دهه ۱۹۷۰ کم ماند.